COPOS DE LEITE
Brancos
Puros
Até azulados
Em vasos
Terrenos
Bem aerados
Florescem
Dão vida
Como
Noiva
Apaixonada
Não reclama
Doa-se
Quem cultiva
Carinhos
Vida em flor
Muitas
Impurificadas
Pela mão
Quem não
Soube
Amar
Plenamente
Viveu
No charco
Enfurnada...
Autoria= Gino Marson 24/10/2015 23:29
Lindo poema! Parabéns!
ResponderExcluir